17e dag Grand Canyon

Geen telefoontje vanochtend, geen ontbijtje op de kamer, wel skypen met een vriendin. Jammer dat het met Marja niet lukt. Meissie, geen idee hoe ik jou bij mijn skype adres moet aanmelden. En wel een trein die we hier weer hoorden en dan komen er nog 2 nachten, maar vannacht heb ik het niet gehoord, toen ik net wakker werd hoorde ik het pas voor het eerst en net ook weer, maar wie weet slaap ik er weer doorheen.

Ook weer een STRAKBLAUWE lucht; was dat nog maar een nacht geleden dat het zo bar en boos was, maar Ruud heeft thermometer buiten gelegd en die vertelde ons dat het toch echt ERG koud was. 5graden, dus ohoh, lange broek onderuit de koffer en 2 truien, want een jas heb ik niet bij me. Ruud wel, die heeft een nieuwe gekocht en die mag hij vandaag aan. Haha, hij blij. We hebben alles hier afgesloten en opgeruimd en zijn toen naar het ontbijt gegaan. Ohoh lachen hoor, hier kan dus ook een golfkarretje voor gebruikt worden !



En net voor ons gingen mensen in dikke jassen en Russische wollen muts op naar binnen. Dat belooft wat met de temperatuur vandaag.



Het ontbijtje was erg lekker, dus komende dagen gaan we met dikke buiken de dagen tegemoet en hebben we geen lunch nodig. Ozo. Het waren dus de bekende zelf gebakken wafels (deed de ober voor ons, dus maar fooitje gegeven bij het weggaan) en scrambled eggs, worstjes, gebakken aardappeltjes, toast, yoghurtje en allerlei andere warme en koude gerechten. Zelfs krentenbrood. En drinken in vele soorten. Zaaltje is echt Route 66 sfeer.



Zelfs de wc bordjes, ook weer zo leuk :-). In de route 66 sfeer, de fitnes ruimte was alleen loopband en gewichtheffen en de wirlpool. Na het ontbijt, waar we ook nog met mensen hebben gesproken waarvan de man in Utrecht had gewerkt, zijn we naar de auto gegaan. Het zwembad is lachen, nee geen weer natuurlijk, dus ook niet open. Het ligt er zielig bij ...



Tja en dan ongeveer 90 miles naar de Grand Canyon. Tomtom gaf anderhalf uur rijden aan, doen wij er altijd wat langer over en dat klopte. Maar wat een mooie weg is het toch. Ook weer langs het hotel gekomen waar we verleden jaar sliepen. En dan moet ik kiezen uit wel tig foto's van de Grand Canyon. We hebben eerst met de auto zelf zoveel mogelijk gereden en gestopt als we dat wilden. Maar wat we verleden keren niet gezien hadden wilden we nu zeker doen (nog niet gelukt dus we moeten WEER eens terug ... ooooooh wat erg is dat, haha).





Het eerst was dus het Yavapai Observation Station. Wat een prachtig overzicht op de canyon heb je dan en de zoekplaatjes vond ik erg leuk om te doen. Oa zoek de coloradorivier. Ook het bruggetje over de rivier. Er was ook een bord waarop stond hoe ver het uitzicht is in de seizoenen. In de zomer het minst en in de lente het meeste. Gisteren was het 200km en het verste tot nu toe gemeten was 210km. Leuke wetenwaardigheden vind ik dat. Ook zagen we zomaar ineens een dier vlak bij de weg staan. Geen idee wat het was, die het weet mag het zeggen, geen paard ezel of hert ... TOCH????



Maar ook de andere uitzichten waren weer zo verbazend mooi. Dat gevoel wat ik krijg als ik daar sta, ik kan het niet beschrijven....



Ook als er een wolkje is en dan de schaduw in die canyon daar op valt.



Ook lekker een chocolademelk gedronken, neeeeeeeeee cream was op. Goed voor Ruud, jammer voor mij. Ik heb wel een leuke recyclingtas gekocht van de Grand Canyon. Verleden jaar een groene maar deze vond ik ook erg leuk, gemaakt van plastic flessen.



Ruud wilde ook de sneeuw er nog even op, want nog niet alles is weg. Hij heeft zijn dikke jas erbij aan, maar ik liep intussen al uren zonder dik vest. Het was echt super lekker weer, niet te koud maar een heerlijk zonnetje. Wat boffen we toch weer, het is echt warmer dan vanochtend de gemeten 5 graden zeg, zeker 18 à 20 graden.



We zijn met de groene kaibab trail route meegegaan, daar mag je met de auto niet komen en was zeker de moeite waard.



Het was over vieren en dus tijd om richting Flagstaf te gaan. We komen hier ZEKER nog eens terug. Onderweg net buiten het park zit de Mac en ja hoor.... onze ijsshot, wel erg duur hier, maar mmmmmmmm wat was het weer lekker. Daar zaten ook 4 Hollandse meisjes die stage liepen in Vegas en dagje naar de Grand Canyon gingen. Uit Heerlen kwamen ze.

Tja en terug gingen we van de way 64 over de way 180, als je het flintstonepark ziet ga je linksaf en dan is het EEN mooie weg over de 180 naar Flagstaf) Ohoh, zo mooi, door de bossen en je ziet dat het echt skigebied is. Er ligt ook overal nog wat sneeuw. En dan die strakblauwe lucht erbij en bijna geen auto te zien, alsof je alleen op de wereld bent.



Maar deze weg namen we omdat we nog eens naar het kapelletje wilden, dat we verleden jaar bij toeval zagen. Het is ongeveer 20miles voor Flagstaf dus je moet eerst aardig stuk rijden, maar het was weer geweldig hoor.



Binnen is het niet zo goed gelukt een foto te maken, maar we waren ook drukker met een vogeltje bezig. Dat zat in het kapelletje gevangen, het had al haast geen kracht meer en zat voor het raam en kon amper omhoog vliegen.



Tja dat kon Ruud niet aanzien dus nam hij een zakdoek (vraag niet waarom) en pakte het vogeltje. Heeeeeeeel rustig zat het in zijn hand aaaaaaaaaaah.





En buiten vloog het gelijk een boom in. Heel apart hoor. Ik heb nog mijn naam in het boek geschreven en toen zijn we het laatste stukje gaan rijden.



Deze weg is echt iedereen aan te raden die van Flagstaf naar of van Grand Canyon moeten. Om 6uur reden we Flagstaf binnen en gelijk naar de Outback gereden. MMMMMM , wat was het daar lekker ! Ruud zijn spare ribs met frietjes en ik de outback steak met frietjes maar dan moet je NOG een gerecht erbij uitzoeken. Ik de salade genomen met heerlijke saus. Ohoh wat heb ik gesmuld van dat bord salade en dat lekkere stuk bruin stokbrood. Maar natuurlijk ook van het vlees.



Nee we hebben TGI niet gemist........ Om half 9 in het hotel. Weer een geweldige dag en vooral zo geboft met het weer waar we niet op gerekend hadden.

Liefs (o)ma Agnes